De eerste inwonende zorgverleners gaan aan de slag

Van onze docent Nederlands in Hongarije

Vier weken Hongarije zitten er bijna op. Morgen maken zes cursisten hun eindtoets op A1 niveau, en twee van hen willen zelfs lezen en luisteren op A2 niveau proberen. Dat zou een ongekende prestatie zijn voor mensen die vier weken geleden nog geen woord Nederlands kenden. De zevende cursist uit de groep is aan het eind van de derde week afgehaakt. We hebben alles geprobeerd om haar erbij te houden maar het ging gewoon niet. Die derde week was voor iedereen trouwens de moeilijkste. Na de eerste weken bijna uitsluitend in ‘formats’ gesproken te hebben, moest er nu echt geconverseeerd worden. Dat was een hele stap.

Bewonderenswaardig blijft de indruk van de ijver en inzet van de vrouwen. Elke ochtend was de hele groep een kwartier voor tijd present. Elke middag om kwart over vijf moest ik zeggen dat het wel weer welletjes was geweest. En in het cursistenverblijf werden de avonden ook weer studerend doorgebracht. Regelmatig was het nodig om cursisten af te remmen en tegen zichzelf te beschermen. Niet meteen alle ‘sterke werkwoorden’ willen leren bijvoorbeeld.

Ik vond het belangrijk om de groep niet alleen Nederlands te leren met het verstand, maar ook met het hart en waar het kan genegenheid voor hun nieuwe land bij te brengen. Ik denk dat dit gelukt is. Hierbij kon ik dankbaar gebruik maken van de aanloop naar de troonswisseling. Máxima spreekt de vrouwen enorm aan. Het grote interview was leuk om te laten zien. Het koningslied werd met enthousiasme ontvangen. De versie met meelopende tekst in beeld zingt iedereen uit volle borst mee. De tempoversnellingen van de stukjes rap zijn een leuke uitdaging. Dat dit lied in Nederland zoveel ophef heeft veroorzaakt in negatieve zin, vinden ze maar vreemd.

Hongaarse buurmeisjes hebben onze school getekend

Afgelopen weekend kreeg de eerste cursist te horen dat ze aan de slag kan als inwonende zorgverlener in Nederland. Natuurlijk was dit een moment van vreugde maar gelijk hiermee sloeg ook de spanning toe bij de gelukkige en bij de anderen. Vandaag kreeg een tweede cursist te horen dat zij is geplaatst. Zij is vriendin van de eerste geplaatste en zij wonen en werken straks maar vijf fietskilometers van elkaar. Voor een derde en vierde cursist is er bovendien concreet uitzichtop een plek! Vanaf nu kun je dus opeens binnen een paar dagen echt in Nederland zitten. En morgen ook nog de toets. Het is erg veel tegelijk en ik kan het meevoelen, nu ik zelf vier weken van huis ben. Maar voor mij zit het er na die vier weken op en kan ik weer voldaan naar huis. Voor de inwonende zorgverleners is het een flinke stap. Maar ze gaan het redden, met hun instelling, enthousiasme en de kennis die ze deze vier weken hebben meegekregen.