Onze referenties zijn daadwerkelijke klantervaringen. Indien gewenst brengen we u graag in contact met cliënten van Au Care met een soortgelijke zorgsituatie als die van u. Soortgenoten en lotgenoten. Vaak hebben anderen al veel meer ervaring opgedaan in het traject waar u wellicht nu nieuw in verkeert. Kunnen leren van de ervaringen van anderen dus.
Mevrouw van V, 25-04-2024
Hoi Maurice, Onze ervaring met Au Care is echt heel erg goed. Ze zijn open, ze luisteren en begrijpen daardoor goed wat mijn moeder nodig heeft. De zorgverleners zijn ook buitengewoon fijn. Bevlogen, kundig en zorgzaam. Mijn moeder ontvangt al 5 jaar zorg van Au Care en ik kan niet anders zeggen dan dat dit super soepel verloopt. Daarmee ben ik als dochter ook volledig ontzorgt.
Wouter van D, Rotterdam. 25-04-2024
Super service! Au Care heeft een professioneel team samengesteld die er voor zorgt dat de patiënt maximale zorg ontvangt die nodig is. Ook de backoffice reageert adequaat en denkt altijd mee in oplossingen.... Zeker aan te bevelen!
Mevrouw van D uit Nunspeet, 2 februari 2022
Goedemiddag Maurice, Zoals zojuist besproken, zal onze moeder vanaf 03/02/2022 naar een hospice gaan, en willen wij bijgaand contract beëindigen. Dank voor de prettige samenwerking en jullie flexibele opstelling, mede dankzij jullie heeft ze nog een mooie tijd gehad met fijne verzorging. Ik zal jullie zeker aanbevelen. Dankjewel. Met vriendelijke groeten / With kind regards / Mit freundlichen Grüssen, Linda
Mevr. v. V (43 jaar, regio Apeldoorn)
Is kwaliteit van leven niet altijd het allerbelangrijkste? Ook met een chronische progressieve ziekte (MS)? Doordat ik momenteel 24 uur per dag zorg in huis heb van zorgverleners die zijn geselecteerd en opgeleid door Au Care, is het mogelijk thuis te blijven wonen. Zij zijn mijn handen. Aan de ene kant ondersteunen ze mij volledig met wassen, aankleden, douchen, schoenen aantrekken en overige verzorging. Aan de andere kant houden zijn mijn huishouden draaiende: de zorgverleensters maken schoon, koken, doen boodschappen, enz. Maar wat mij eigenlijk het meeste aanspreekt aan de DUOzorg van Au Care is niet alleen dat ik in mijn eigen huis kan blijven wonen, maar met name ook dat het met de ondersteuning van de zorgverleensters mogelijk is díe maaltijden te eten waar ik aan gewend ben op de tijdstippen die ik kies, koffie kan drinken in de tuin als de zon schijnt, naar buiten kan wanneer ik daar behoefte aan heb, enzovoort. En die laatstgenoemde dingen zijn de kersen op de taart, maken het leven de moeite waard.
Au Care heeft overigens gezorgd voor een goeie match tussen mij en de zorgverleensters, we zijn een goed “team” en dat is uiteraard niet geheel onbelangrijk wanneer je zo intensief met elkaar omgaat!
Anneke van Bekkum (23 jaar)
In juni 2014 vonden mijn broertje en ik mijn vader op de grond in de woonkamer. Al snel bleek dat hij een vrij ernstig herseninfarct had gehad. Na een aantal dagen in het ziekenhuis, werd mijn vader overgebracht naar een revalidatiecentrum. Drie maanden later, en heel wat stappen voorwaarts, was het tijd voor een volgende stap: ontslag. Het advies luidde: “Mede door de halfzijdige verlamming, de afasie, het slechte ziekte-inzicht en het niet kunnen overzien van zijn handelen wordt een plaatsing in een verzorgingshuis geadviseerd”. Mijn vader kan niet meer praten, dus de communicatie is zeer lastig. Wat hij echter wel heel duidelijk aangaf, was dat hij perse weer terug naar huis wilde. Terug naar zijn normale leven en ritme van alledag.
Voor ons was het een hele omslag: we hadden nooit verwacht dat hij ooit nog thuis zou kunnen wonen, maar dankzij AuCare is het onmogelijke mogelijk gemaakt. Mijn tante had al een succesverhaal gehoord en tipte ons dat deze constructie wellicht ook een oplossing voor ons zou kunnen zijn. Nog diezelfde week hebben wij een afspraak gemaakt met Au Care. Vanaf het eerste moment voelde dit erg goed. Er was begrip, er werd goed meegedacht over deze specifieke situatie en woorden werden meteen in acties omgezet. Binnen een week woonde mijn vader weer thuis!
Mijn vader overziet zijn handelen vaak niet en het is vrij gevaarlijk om alleen over straat te lopen. Het valgevaar is zowel binnen als buiten groot. Daarom werd al snel duidelijk dat duo-zorg nodig was. Dankzij onze twee inwonende zorgverleners, die elkaar elke twee weken afwisselen, kan mijn vader weer thuis wonen. Wij hebben hem in tijden niet zo blij gezien: lekker in de tuin werken, rondjes over het dorp lopen, samen met de zorg boodschappen doen en familie en vrienden in zijn vertrouwde omgeving ontvangen. Iren en Therezia (onze zorgverleners) zorgen er voor dat er wordt schoongemaakt, de was weer gestreken en opgevouwen in de kast komt te liggen en dat er iedere avond een heerlijke maaltijd voor mijn vader op tafel staat. Maar het allerbelangrijkste: ze houden een oogje in het zeil, zodat mijn broertje en ik ontzien worden in de mantelzorg en ons ‘normale’ leven kunnen voortzetten. Er wordt super voor mijn vader gezorgd en daar zijn wij heel erg dankbaar voor!
Ons advies luidt: durf vooral buiten de gebaande paden te treden, er is veel meer mogelijk dan je denkt. Wij hebben er in ieder geval absoluut geen spijt van.
Jaap Visserman, januari 2017:
Tien jaar geleden kreeg ik de diagnose MS. Nu ik steeds meer hulp nodig heb is alleen thuishulp niet voldoende. Ik woon al dertig jaar in dit huis. Ik wil hier niet meer weg. Vanwege de ziekte MS heb ik bij vrijwel alles hulp nodig. Ondanks alles wil ik mijn rijtjeshuis in Emmeloord niet verruilen voor een kamer in een verpleeghuis. Dan heb ik geluk als een zuster een keer met mij wil wandelen in het park.
Ik maak sinds ruim een jaar gebruik van de inwonende zorgverlening van Au Care. Dat bevalt me prima. Maria van Au Care heeft veel meer tijd voor me. De Hongaarse Maria woont bij mij in om vierentwintig uur per dag hulp te kunnen bieden. Om de twee weken gaat Maria voor twee weken terug naar Hongarije. Ze wordt dan afgewisseld door Noëmi, een andere Hongaarse zorgverlener. Ik maak gebruik van de duozorg van Au Care. Omdat ik bij de kleinste dingen hulp nodig heb kan ik niet alleen wonen. Ik heb bijvoorbeeld hulp nodig bij het wassen en aankleden, maar ik moet ’s nachts in bed ook omgedraaid worden. Ik moet daarom een zorgverlener in huis nemen óf naar een verpleeghuis gaan. Dan kies ik zonder twijfel toch voor de eerste keuze, ingevuld door Au Care. Hierdoor worden al mijn zorgen m.b.t. de hulpverleners door Au Care uit handen genomen en komt er ook vervanging als deze ziek zijn of vakantie hebben.
Ik betaal de zorgverleners vanuit mijn PGB. Het budget dat ik toegewezen heb gekregen is volledig kostendekkend. Daarom hoef ik niets zelf bij te betalen.
Karo Rozeboom:
Alles loopt op rolletjes
Ik kon het niet aanzien, mijn moeder in een verpleegtehuis. Op een gesloten afdeling. “Ik ga onder geen voorwaarde mijn huis uit!”, heeft ze jaren geroepen. Maar ze was dement. Had al twee keer per dag thuiszorg, twee dagdelen per week een particuliere hulp, fysio, trombosedienst en wijkverpleegster aan huis. En vele uren mantelzorg van mij. Toen ze eind februari een forse beroerte kreeg, was het geestelijk gedaan en mocht ze van de medici niet meer naar huis. En omdat het zo accuut was, hadden we geen keus naar welk tehuis ze zou gaan. Het werd er eentje flink uit de buurt. Ik heb mijn moeder in drie maanden tijd in sneltreinvaart zien afglijden. Ze at niet, dronk nauwelijks, weigerde medicijnen, werd angstig, depressief, wantrouwend, incontinent en ze kon opeens niet meer lopen. Toen de verpleeghuisarts mij vertelde dat mijn moeder in deze conditie hooguit nog enkele maanden zou leven, ging bij mij de knop om.
Eigenlijk zocht ik een particuliere instelling, waar mijn moeder meer liefde en aandacht zou krijgen. Al zoekende op internet, stuitte ik op Au Care. Ik vulde het contactformulier op de site in, want ik wilde hier meer van weten. Dezelfde avond nog werd ik teruggebeld. Na een fijn gesprek, waarin ik eindelijk het gevoel had dat iemand begrip had en meedacht, maakte ik een afspraak voor een intakegesprek. Het was duidelijk: mijn moeder kon naar huis! Met duozorg zou zij alle zorg en aandacht krijgen die ze verdient en nodig heeft. Anderhalve week later, haalde ik haar op. Een volkomen verwilderd en uitgemergeld dametje, dat maar niet kon geloven dat ze naar huis mocht.
Inmiddels zijn we vier maanden verder als ik dit schrijf. Wat ben ik blij dat ik met Au Care in zee ben gegaan. Erika en Liza horen inmiddels bij de familie. Het zijn schatten! Mijn moeder had het niet beter kunnen treffen. Ze werken om beurten twee weken en gaan dan weer twee weken naar huis. De wissels gaan geruisloos, ik heb er eigenlijk geen omkijken naar. Natuurlijk heb ik in het begin de nodige tijd gestoken in het wegwijs maken in het huis en de buurt. Maar alles loopt op rolletjes nu.
En het belangrijkste: wat gaat het goed met mijn moeder en wat is ze fantastisch opgeknapt. Ze is niet meer ondervoed, eet met smaak en volle borden, is niet meer incontinent, ze loopt weer redelijk. Maar vooral: ze is happy. En dat ben ik ook. Alle lof voor mijn Hongaarse meiden!
PS. Wilt u mij persoonlijk spreken als referentie? Vraag gerust mijn nummer op bij Au Care.
Denise van den Hooven (al meer dan 5 jaar cliënt):
Mede uit naam van mijn ouders wil ik Au Care van harte aanbevelen. Mijn broer Johan (33 jaar) heeft vorig jaar juli een hersenbloeding gehad waarna hij zwaar gehandicapt is geworden. Na maanden mocht hij eindelijk naar huis, echter met veel beperkingen en afhankelijk van volledige zorg. Hij wordt nu verzorgd door twee lieve en bekwame meiden van Au Care die erg veel progressie hebben geboekt met hem. Ze hebben binnen een paar weken zelfs meer bereikt met hem dan na maanden revalideren in een revalidatiehuis! Mijn ouders kunnen de zorg met een gerust hart aan Au Care overlaten en nog het allerbelangrijkste, Johan voelt zich er goed bij en heeft er alle vertrouwen in. En wij ook!