Mogen we even voorstellen… Ad Bakker, een van onze gedreven docenten.

Ouderen in huis kan duurder worden
mei 13, 2014
De klas van september is bijna klaar…
september 15, 2014

Maandelijks doceren we Nederlands op onze school in Hongarije voor een nieuwe klas zorgverleners. Onze zorgverleners verblijven dan één maand intern op onze schoollocatie (Ádánd, vlak bij het Ballatonmeer). Zodoende kunnen ze de (les)tijd maximaal benutten, tesamen met een aantal ‘buitenschoolse activiteiten’. Natuurlijk leren we onze zorgverleners in deze periode ook beter kennen om ze zodoende later op de juiste zorglocatie in te kunnen zetten.
Het niveau van de lessen hangt uiteraard sterk af van de docent. Om de kwaliteit te borgen werkt Au Care samen met de beste gespecialiseerde docenten…. Deze stellen we dan ook graag aan u voor! Sterker nog, deze maand staat Ad Bakker voor de klas in Ádánd en hij stelt zich zelf aan u voor;

Veertig jaar geleden zat ik in mijn geboorteplaats Gouda in de laatste klas van het atheneum. Mijn lichting was de eerste van de Mammoetwet. Onder dit nieuwe systeem hoefde je maar in zeven vakken eindexamen te doen (het woord ‘vakkenpakket’ moest nog bedacht worden). Omdat ik in alle vakken wel mee kon komen, deed ik examen in scheikunde, biologie, wiskunde, natuurkunde, Nederlands en Engels. Mijn klasseleraar zei ook dat dit het beste bij mijn achtergrond paste. Van huis uit heb ik studeren niet meegekregen. Mijn vader was tuinder en lange tijd was het de bedoeling dat ik hem op zou volgen. Uiteindelijk is het daar niet van gekomen. Onze tuinderij was te klein om mee te kunnen toen schaalvergroting de tendens werd.

Na het atheneum heb ik nog wel versneld de onderwijsakte groenteteelt behaald om op mijn twintigste misschien wel de jongste leraar van Nederland te worden (de salarisschalen voor leraren begonnen bij 21).

Pas toen durfde ik er voor mezelf voor uit te komen dat mijn hart niet in de tuinbouw lag maar in de taal. Ik schreef me in voor de studie MO Nederlands, een parttime opleiding waarmee onderwijzers de kans kregen om docent in het middelbaar onderwijs te worden. Drie jaar deed ik over de tweedegraadsakte MO A en daarna nog eens zes jaar over de eerstegraadsakte MO B naast een volle baan als groenteteeltleraar.

Op mijn zesentwintigste koos ik voor een driejarig contract op Curaçao als praktijkleraar op een kleine landbouwschool. Uiteindelijk ben ik twaalf jaar in Caribisch Nederland gebleven. Zes jaar op Curaçao, overdag als landbouwleraar en twee avonden per week als leraar Nederlands op een avondhavo. Daarna ben ik naar Aruba verhuisd waar ik zes jaar als leraar Nederlands op een scholengemeenschap voor havo/vwo heb gewerkt. Aruba had net zijn status aparte verkregen, wat bekrachtigd werd met de oprichting van een rechtenfaculteit voor Arubaans recht. Je kon daar in deeltijd studeren en het leek me interessant om meer over dit vakgebied te weten. Ik heb deze studie afgerond en ben toen teruggegaan naar Nederland om in Amsterdam te wonen.Via de Nijmeegse universiteit heb ik nog een aanvullend programma Nederlands recht gedaan.

Het was een slechte tijd voor leraren en juristen om aan de slag te komen maar ik had het geluk dat ik met mijn bevoegdheid Nederlands in het NT2 onderwijs kon gaan geven, een nieuw vakgebied dat volop in ontwikkeling was. Het interdisciplinaire karakter van de inburgering boeide me. Zo waren er bijvoorbeeld logopedisten aan mijn opleiding verbonden, van wie ik leerde hoe je op een uitgekiende manier uitspraakonderwijs kon geven. Zelf begon ik vanuit mijn juridische achtergrond lesmateriaal voor het vak Kennis van de Nederlandse Samenleving te schrijven. Een uitgever was geïnteresseerd om er een boek van te maken en toen dat er eenmaal was, kwam ik in adviescommissies voor ontwikkeling van de inburgeringsexamens terecht. Ik maakte een tweede boek dat zo goed verkocht dat ik van het schrijven mijn werk kon maken.

Zes jaar lang deed ik dit werk tot ik in maart 2013 van iemand die ik kende uit zo’n commissie een mail kreeg met de vraag of ik belangstelling had om een NT2 cursus in Hongarije te geven. Twee weken later zat ik in Ádánd en meteen voelde ik me er thuis, ook al kon ik aan de taal echt geen touw vastknopen. Vier keer ben ik inmiddels teruggegaan en zo combineer ik schrijven in Nederland met lesgeven in Hongarije. En ik heb er een nieuwe passie bij: Hongaars leren.

Ad Bakker

Comments are closed.